۱-سرویس های سوییچینگ مدار یا Circuit Switched Services: به طور کلی استفاده از این گروه از سرویس ها دائمی نیست. این سرویس ها که از بستر تلفن و ISDN استفاده میکنند اغلب تحت عنوان سرویس پشتیبان و همچنین افزاینده ی پهنای باند WAN شناخته میشوند. سرویس سوییچینگ مدار مثل خطوط تلفن عمل میکند، تماسی که برقرار میشود، تا زمانی که لازم است برقرار میماند و بعد قطع میشود.
۲-سرویس های مدار اختصاصی یا Dedicated Circuits: سرویسی است همیشگی که از طریق آن تمامی bandwidth مدار در اختیار سازمان گیرنده ی سرویس قرار می گیرد و اشتراک در سرویس در آن معنا ندارد. اغلب کاربرد آن هنگامی است سازمان به سرویس های گوناگونی در WAN احتیاج دارد و موضوع bandwidth اولویت می یابد. به عنوان نمونه در شرایطی که در سازمان رد و بدل دیتا در قالب فایل voip و ویدئو و بدون تعلل انجام شدن آن مهم است، مدار دایمی پهنای باند مورد نظر را تامین می کند.
۳-سرویس های سوییچینگ سلولی یا Cell Switched Services: این دسته میتوانند کلیه سرویس های اختصاصی موجود را ارائه دهند. مهمترین برتری آن امکان اتصال یک device به دستگاههای متعدد توسط رابطهای موجود بر روی آن است. مهمترین عیب آن هم عدم امکان ارائه ی آن در نقاط مختلف جعرافیایی ست. عیب دیگر آن بالا بودن هزینه های نگهداری و نصب نسبت به سایر سرویسهای مدار اختصاصی است. ATM و SMDS از نمونه های این سرویس هستند.
۴-سرویس های سوییچینگ بسته یا Packet Switching Services: بسیار شبیه به سرویس نوع سوم است، با این فرق که در مورد قبلی دیتا در قالب بسته هایی با سایز مشخص موسوم به سلول جابجا میشوند، اما در این سرویس ها دیتا در قالب پکت هایی منتقل میشود که امکان دارد طول آن تغییر کند. و همین موضوع مزیت این سرویس برای جابجایی دیتا در شبکه WAN محسوب میشود. اما بعضی امکانات مثل QoS را نمیتواند پشتیبانی کند. Frame Relay و X.25 از نمونه های این سرویس هستند.
از سایر سرویس های موجود میتوان به DSL اشاره کرد که از نظر سرعت و هزینه بسیار بهینه و مقرون به صرف هستند. اما از جمله معایب آن برد کوتاه سرویس دهی آن است که حداکثر فاصله ای شش کیلومتری را پوشش میدهد. عیب دیگر آن محدودیت جغرافیایی در سرویس دهی است.
